نفتهاي خام و محصولات نفتي سنگين به هنگام پائين آمدن دما در پي تشكيل كريستالهاي واكس كم كم سياليت خود را از دست مي دهند و نهايتا هنگام رسيدن به نقطه ريزش، به شكل جامد در مي آيند. تشكيل رسوب تركيبات آلي سنگين در طول فرايند توليد، انتقال و پالايش نفت خام زيانهاي اقتصادي بسياري را ايجاد مي كند. بهترين روش براي از بين بردن و يا كاهش رسوبات، استفاده از افزودني هاي كاهنده نقطه ريزش و جلوگيري از تشكيل كريستالهاي واكس مي باشد. افزودني ها عموما با سه مكانيسم هسته زائي، تبلور هم زمان و جذب از تشكيل كريستالهاي واكس ممانعت مي كنند و با تغيير شكل و اندازه و ساختار كريستال ها، سياليت نفت را تا دماهاي پائين تر از نقطه ريزش آن حفظ مي كنند. از ميان افزودني هاي پليمري، پل اتيلن وينيل استات، كوپليمرهاي آكريلاتي و متاكريلاتي و مشتقات آنها، كاربرد بيشتري دارند. براي بررسي عملكرد پليمر در كاهش نقطه ريزش، در كار حاضر پليمر پلي (متيل متاكريلات) با اوزان مولكولي و غلظت هاي متفاوت به نفت خام اضافه شده است. نتايج بدست آمده نشان مي دهند كه پلي (متيل متاكريلات) تاثير بسزائي در كاهش نقطه ريزش دارد. پارامترهاي موثر در كارائي پليمر كه شامل وزن مولكولي و غلظت است، بررسي شده و محدوده وزن مولكولي و مقدار غلظت بهينه بدست آمده است. مروري بر ادبيات موضوع 1- پليمر شدن مونومر متيل متاكريلات متيل متاكريلات اغلب با مكانيسم پليمر شدن زنجيري راديكال آزاد پليمريزه مي شود. اين فرآيند شامل سه مرحله شروع، انتشار و اختتام مي باشد. راديكالهاي آزاد در ابتدا از تجزيه شروع كننده تشكيل مي شوند و سپس در اثر واكنش با مونومر رشد مي كنند و زنجيرهاي طولاني تشكيل مي دهند. با افزايش هر مونومر به زنجير بخش فعال راديكال به انتهاي زنجير منتقل مي شود. هنگامي كه دو راديكال با هم واكنش دهند پليمر شدن خاتمه مي يابد. مدت زمان زنده بودن هر

بازيافت ضايعات حلبي بازيافت آهن و قلع از ضايعات حلبي